Christmas romantik bir masal gibi görünür; kırmızı ışıklar, tarçın kokusu, kar taneleri, aile sofraları, pırıltılar, yaldızlar, yeşillik, insanın içini ısıtan şarkılar… Fakat tüm bu romantik görüntünün altında devasa ekonomik bir makine yatar. İnsanlık kışın ortasında “mutlu olma ritüeli” icat etmiş olabilir ama kapitalizm bu ritüeli o kadar iyi okumuştur ki
Kışın ortasında insanlar neden bu kadar çok yemek yapar? Çünkü tarih boyunca soğuk mevsim, “ölümle pazarlık sezonu” gibiydi: stok yapmak, ısınmak, dayanmak, kendini moral olarak kandırmak gerekiyordu. Modern dünyada elektrik ve kalorifer var ama insanlığın “kış depresyonuna karbonhidratla direnme” yazılımı hâlâ güncellenmedi. Bu yüzden Christmas yemek kültürü sadece estetik ya
Kış gelince evlerin bir köşesine dikilen o çam ağacı, görünüşte sıradan bir dekorasyon gibi dursa da, aslında binlerce yıllık sembollerin ve içgüdüsel ritüellerin bir araya geldiği dev bir kültürel kolajdır.Tüm insanlığın neşesi... Noel ağacını süsleyen herkes bir yandan estetiğe özen gösterir ama farkında olmadan çok eski bir geleneğin devamını
Devasa çam ağacının altında uyurdum. Kurabiye ve sütlerin yanında... Aslında niyetim uyumak değil, sabaha kadar bekleyip Noel Baba'yı görmekti. Hiç başaramadım. Gece bir ara uyanır, kurabiyelerden birini yerdim. Sonra bir gece Noel Baba'yı gördüm, yılbaşı gecesi bizim eve geldi. Ödüm koptu. Hayatımda gördüğüm en çirkin Noel
Tarihte bazı olaylar vardır ki, gerçekte ne zaman olduğunu kimse tam bilmez ama herkes bir tarih üzerinde anlaşmış gibi davranır. İsa’nın doğumu da işte böyle tuhaf bir uzlaşı anının ürünüdür. Bugün dünyanın pek çok yerinde 25 Aralık’ta kutlanan bu doğum günü, tarihsel kayıtlara baktığımızda aslında “bu tarihin nereden
Aralık ayını karşılamak üzereyiz. Türkiye'de çam ağaçları, Noel süsleri, yılbaşı kutlamaları, Noel Baba şapkasının linçlenmesine en fazla 10 gün kaldı. Linç başlamadan bir şeyler yazayım dedim. Dünyanın en eski ritüellerinin bugün boş ve gerçekten beleş eleştiriler karşısında neden yıllardır yenik düşmediğini ve neden düşmeyeceğini anlamamız için yeterli bilgiye
İnsan denen varlık, tarihin başından beri anlaşılması güç bir muamma olmuştur. İnsan kendine laf geçiremediği anlarda bu gerçekle daha acı bir şekilde karşı karşıya kalıyor. Herkes aynı gökyüzünün altında doğar, ama kimisi sabahları 6’da uyanıp koşuya çıkar, kimisi 12’de kalkıp kahvesini karıştırırken bile sıkılır. Bu farklılığın sebebini modern
Bir dönem her profilde aynı kelime parlıyordu: sapyoseksüelim. Yani zekâya âşık olan insanlar çağındaydık — en azından kendimizi öyle sanıyorduk. Profilleri gören yüksek zeka çağında yaşıyoruz zannederdi ama geldiğimiz nokta pek de öyle olmadığını gösteriyor. Ayrıca kimsenin Einstein’ın bıyığına, göz torbalarına, darmadağın saçlarına “ah be bu adam ne zeki” diyerek
Artık Atatürk sadece bir insan değil, bir zamir değil; bir yüklemdir — “yapmak”, “başarmak”, “direnmek” fiillerine denk düşer. Bir insanın yüce ideallerinin başarılacağını gösterir... Bir milletin en karanlık sabahında, gözlerini değil, aklını kendine çeviren bir ışık. Samsun’a ayak bastığı gün, deniz puslu, yollar çamurdu; ama o çamurun içinde bile bir
Zohran Mamdani, 2025 New York belediye başkanlığı yarışını kazandı. Evet, gerçekten kazandı — hem de karşısında biri “ben bu şehri defalarca kurtardım” diye gezen Andrew Cuomo, diğeri “ben metroda devriye geziyorum” diyerek kendini 80'lere sıkışıp kalmış Curtis Sliwa varken. Mamdani, tarih yazdı: hem New York’un ilk Müslüman, ilk
Limbik sistem; ventral tegmental alan (VTA) → nükleus akkumbens (NAc) dopamin devreleri, amigdala, hipokampus, insula, singulat korteks (özellikle ACC) ve orbitofrontal/ventromedial prefrontal korteks (OFC/vmPFC) ile çalışan bir ağdır. Sosyal medya, bu ağın üç temel işlevini —ödül öğrenmesi, duygu düzenleme ve sosyal kıyas— hedef alır. Her şeyin ne kadar da
Dijital medyanın yükselişi, bireylerin kendilerini ifade etme biçimlerinde köklü değişikliklere yol açmıştır. Yüz yüze iletişimin yerini giderek bilgisayar aracılı iletişim alırken, bireyler bu yeni ortamda kimliklerini yalnızca gerçek halleriyle değil, aynı zamanda avatarlar aracılığıyla da temsil etmeye başlamıştır. Avatarlar yalnızca görsel temsiller değil, aynı zamanda toplumsal kimliğin yeniden inşasında birer